Huidproblemen zijn misschien wel de meest voorkomende klacht die we zien in de dagelijkse praktijk. Vroeger kregen vlooien vrijwel altijd de schuld van de jeuk bij onze honden. Maar door de goede en effectieve vlooienbestrijding zien we gelukkig niet vaak meer vlooien bij de hond.
Maar wat is dan de oorzaak van de jeuk? En jeuk is niet het enige huidprobleem wat we zien. Denk aan likken aan de pootjes, of een terugkerende oorontsteking. Ontstekingen van de huid zelf. En zelfs honden die vaak last van hun darmen hebben, daar zien we dezelfde oorzaak als de echte huidklachten. De oorzaak is in de meeste gevallen toch een allergie of voedselintolerantie. We konden altijd al middels bloedonderzoek een allergie voor dingen van buitenaf onderzoeken, maar tegenwoordig kunnen we ook onderzoek doen naar voedingsallergie. Dit geeft dan heel veel duidelijkheid over welk voer wel en welk voer niet geschikt is en we zien de huidklachten en/of verteringsklachten dan ook vaak heel snel verminderen. Weg gaan ze nooit helemaal, want als er iets lastig is om goed te doen is uw hond niets anders te laten eten dan dat wat geschikt is voor hem of haar. Maar
als het gaat om een allergie voor stoffen van buiten (denk aan pollen, grassen en bomen, maar ook schimmels vlooien en mijten), dan zijn er een aantal opties voor de behandeling/bestrijding van de jeuk. Alle opties worden doorgenomen en er zal in samenspraak met de eigenaar gekozen worden voor de best passende therapie.

Een chip is een heel klein electronisch spiegeltje waarmee het dier geindentificeerd kan worden. De chip wordt met behulp van een naald onderhuids ingebracht en blijft dan levenslang werkzaam. Er zit geen batterij of iets dergelijks in, de chipreader levert de stroom om de chip af te lezen. Na het chippen is het natuurlijk belangrijk dat de code van het dier centraal opgeslagen wordt zodat overal te achterhalen is om welk dier het gaat en waar het thuis hoort. 

Vanaf 1 november 2021 zijn er een aantal zaken veranderd in de registratie bij de Raad van Beheer en bij Databank Honden en komen er meer controles in het systeem.

Fokkers

Van belang voor fokkers is dat iedere fokker zich eenmalig moet registreren. Deze registratie is ook verplicht als je als fokker slechts één nestje wil fokken! De chipper van de Raad van Beheer mag wettelijk geen honden meer chippen als de fokker geen UBN-nummer heeft en dat geldt ook voor ons, de dierenarts.
U kunt uw UBN aanvragen bij RVO via de knop “Uw registratie direct regelen” op www.rvo.nl/hond-kopen.

De castratie van een hond is een vrij standaard operatie, waarbij beide testikels via één snede in de huid worden verwijderd. Na het verwijderen van de testikels kan uw hond nog een week of 5 tot 6 wel vruchtbaar blijven. De hormoonspiegels zullen wel vrij rap dalen, waardoor het gedrag kan gaan veranderen. Kan, maar dit hoeft niet. En dat is precies de reden waarom wij niet heel veel reuen meer direct castreren. Soms verandert het gedrag ten gunste na een castratie, maar soms verandert er niets. Soms is een chemische castratie ten tijde van de “puberteit” voldoende om het ongewenste gedrag in deze levensfase te onderdrukken en hoeft na deze eenmalige chemische castratie verder niets te gebeuren. Het gebeurt zelfs ook wel dat castratie juist zorgt voor het ontstaan van ongewenst gedrag. Sommige honden hebben juist de hormonen nodig om geen angstige hond te worden.
Omdat tegenwoordig de meeste teven gesteriliseerd zijn, is de kans dat reuen weg lopen door loopse teven op de buurt of dat zij per ongeluk een loopse teef dekken een stuk minder.
De noodzaak van de operatie is dus een stuk minder.
Mocht u uw reu gewoon graag willen castreren, dan is dat uiteraard nog altijd mogelijk

In tegenstelling tot de castratie van de reu, zeggen we bij de teef: altijd steriliseren tenzij u uiteraard een nestje met haar wilt. Wij adviseren om uw hond 1 x loops te laten worden en dan ongeveer 100 dagen na het begin van de eerste loopsheid de sterilisatie in te plannen. Dan is uw hond mooi uitgegroeid en weten wij dat we niet rondom de loopsheid opereren, want dat maakt de operatie gewoon simpelweg iets complexer en met iets meer kans op complicaties. Dan is er nog een reden om het tussen de 1e en 2e loopsheid te doen. Het risico op de ontwikkeling van melkkliertumoren op latere leeftijd neemt met iedere loopsheid toe. Daarnaast is er na iedere loopsheid kans op de ontwikkeling van baarmoederontsteking. U ziet, alle reden om uw teef te laten steriliseren als er geen nestje op de planning staat

Gewrichtsklachten zien we op alle leeftijden helaas. Op jonge leeftijd worden de problemen zeker herkend en erkend. Gelukkig is het op jonge leeftijd vaak van tijdelijke aard. Maar helaas soms ook niet. Om de oorzaak van de klacht te vinden is een goed lichamelijk onderzoek noodzakelijk met daarnaast vaak ook röntgenfoto’s om de diagnose te bevestigen. Deze röntgenfoto’s kunnen wij zelf maken. Bij twijfel sturen wij de foto’s door naar de orthopedisch specialist voor overleg. Wat wij veel bij jonge dieren zien zijn gescheurde kruisbanden en knieschijven die te los liggen (patellaluxatie). Ook heupdysplasie is iets wat we met enige regelmaat voorbij zien komen. Al deze aandoeningen zijn gelukkig operabel. Wij doen dat niet zelf, maar zullen u daarvoor doorsturen naar de specialist.

Op oudere leeftijd komen de minder goed operabele aandoeningen, denk aan arthrose en spondylose. Helaas worden deze gewrichtsklachten niet altijd erkend maar gezien als iets wat hoort bij het ouder worden van de hond. En dat is jammer, want uw hond kan zoveel meer genieten van zijn laatste senior jaren zonder continue gewrichtspijnen. Er bestaan tegenwoordig zeer effectieve, innovatieve pijnstillers, specifiek voor gewrichtspijn bij de hond met bijzonder weinig bijwerkingen. Maar ook speciaal dieetvoer, welke al veel verlichting kan geven bij arthrose, zonder het gebruik van medicatie. Mocht u het vermoeden hebben dat uw hond gewrichtsklachten heeft, wacht dan niet te lang met de ondersteuning middels medicatie of voer.

Een hond inenten is eenvoudigweg nodig omdat de hond dan beter beschermd is tegen ziekten waar hij anders veel last van heeft en erg ziek van kan worden. Wij hanteren een vaccinatieschema van een grote cocktail gevolgd door 2 jaar alleen de ziekte van Weil en het daaropvolgende jaar dan weer een grote cocktail. Waarom doen we dit zo? Uit onderzoek is gebleken dat bij een goede basisvaccinatie als pup de afweerstoffen van de ziektes in de grote cocktail zeker 3 jaar in voldoende mate aanwezig zijn. Daarna nemen ze vaak af en is de bescherming niet meer gegarandeerd. Dus na 3 jaar moeten deze ziektes weer geboosterd worden. De ziekte van Weil vaccinatie geeft korter voldoende antistoffen en moet daarom ieder jaar herhaald worden. Tegenwoordig kunnen we ook titeren, maar de titerbepaling van de ziekte van Weil is onbetrouwbaar. Wij hebben ervoor gekozen om het titeren niet standaard bij ons te doen, maar dat wil niet zeggen dat we het niet kunnen. Mocht u liever uw hond titeren, alvorens hem of haar te vaccineren, dan kunt u daarvoor uiteraard gewoon een afspraak maken.

Naast de standaard vaccinaties zijn er aanvullend soms vaccinaties nodig, bijvoorbeeld als de hond tijdelijk in een kennel gaat of als uw hond mee op vakantie naar het buitenland gaat dan zijn vaccinaties altijd verplicht. De rabiësvaccinatie voor het buitenland moet minimaal 3 weken van tevoren gegeven worden en is 3 jaar geldig.

Vaccinaties worden vermeld in het paspoort van de hond.